Seducti0n
06-28-2009, 19:59
Мим
Порцеланово лице, ярко червило
Изящен грим...
част от визията на самотния мим
По цял ден смирено подобна на статуя стои
Стотици очи среща, а после на раздяла крачките брои
За няколко цента поза покорна заема
Свободата на движението доброволно отнема.
Очите дълбоки, с болка пропити
Устните измъчено навътре присвити
Някога бил е богат,
От погледа личи аристократизма,
а вехтият и евтин плат,
показваха силата на житейският преврат.
От върха той бе принизен
До просешка тояга опрял
И все пак озлоблението в душата възпрял.
Не търси внимание, но го получава
Не иска съжаление,
И все пак обект на такова става
Самотният мим непоклатимо стои
Сам, без храна, без подслон
и само звъна на монетите
бе повод за поклон...
Всъщност това е второто стихотворение, което пиша и първото, което показвам пред аудиторията.Знам, че на места се губи ритъма, но не знам защо точно го поствам.Ениуей, благодаря на тези, които ще го прочетат.
Порцеланово лице, ярко червило
Изящен грим...
част от визията на самотния мим
По цял ден смирено подобна на статуя стои
Стотици очи среща, а после на раздяла крачките брои
За няколко цента поза покорна заема
Свободата на движението доброволно отнема.
Очите дълбоки, с болка пропити
Устните измъчено навътре присвити
Някога бил е богат,
От погледа личи аристократизма,
а вехтият и евтин плат,
показваха силата на житейският преврат.
От върха той бе принизен
До просешка тояга опрял
И все пак озлоблението в душата възпрял.
Не търси внимание, но го получава
Не иска съжаление,
И все пак обект на такова става
Самотният мим непоклатимо стои
Сам, без храна, без подслон
и само звъна на монетите
бе повод за поклон...
Всъщност това е второто стихотворение, което пиша и първото, което показвам пред аудиторията.Знам, че на места се губи ритъма, но не знам защо точно го поствам.Ениуей, благодаря на тези, които ще го прочетат.