ifkataAa
08-02-2009, 23:13
Пиша в този раздел, понеже въпреки че не ми е гадже или по-скоро бил, аз го обичах наистина много.Преди 2 дни почина братовчед ми.Само 20 годишен си отиде и чувствам такава празнина в сърцето си.Заобиколена съм от хора, които ме обичат, но някак си се чувствам празна от вътре.Никога не съм се чувствала по този начин.Никога не съм тъгувала така.Всичко ми е безразлично, не ме интересува нито какво се случва с мен, нито какво ще се случи .. смея се на сила.Днес беше погребението, но нямах сила да отида .. не исках.Над вечер, когато вече нямаше да има никой там помолих една моя приятелка да дойде с мен да купя цветя и след това отидох на гроба му.Като си представих, че той лежи там вътре, на 2 метра под земята нещо започна да ме задушава.В гърлото ми се сви някаква топка и се разплаках.Приятелката ми ме чакаше на страни а аз клекнах и започнах да му говоря, като пълна откачалка.Попринцип не вярвам, че след смърта починалия чува хоратам които го обичат, но така се надявам да ме е чувал, докато му говорех и да се радва, че има хора които го помнят и скърбят за него.Докато има кой да го помни, човек не умира ... Не написах всичко това, за да получа съвет или нещо подобно, просто искам да излея мъката си .. да ми стане по леко на сърцето и душата, защото ги чувствам така празни, а в същото време нещо ми тежи.Съжелявам, може би темата е безмислена, но просто исках да кажа на някого нещата, които не мога да кажа на никой друг, понеже не съм от хората които свободно демонстрирват чувствата си.Благодаря на всички, които прочетаха темата и няма да ме опрекнат по един или друг начин.Наистина съм признателна .. :(