LadyDi
11-06-2009, 20:18
Аз съм просто недописаният стих,
На бюрото ти, под листите оставен.
Аз съм краткият, подтиснат вик,
Някъде в сърцето ми забравен.
Аз съм пролет, ненастъпила след зима.
Непосмяла да прекрачи прага.
Малко давам, много взимам.
И никога след никого не бягам.
Не тропам пред заключени врати.
И телефонът ми е винаги без звук.
Аз събирам разпилените трохи,
От шепите на някой друг.
Аз съм куфар, пълен на половина.
И чаша със разлято питие.
Като бутилка със недоизпито вино.
Аз съм непораснало дете...
На бюрото ти, под листите оставен.
Аз съм краткият, подтиснат вик,
Някъде в сърцето ми забравен.
Аз съм пролет, ненастъпила след зима.
Непосмяла да прекрачи прага.
Малко давам, много взимам.
И никога след никого не бягам.
Не тропам пред заключени врати.
И телефонът ми е винаги без звук.
Аз събирам разпилените трохи,
От шепите на някой друг.
Аз съм куфар, пълен на половина.
И чаша със разлято питие.
Като бутилка със недоизпито вино.
Аз съм непораснало дете...