darkness848
02-21-2011, 12:16
Работата е следната...
Баща ми има язва и сигурно от там му идват всичките паранои, че не съм била яла като хората... :roll: Попринцип много обичам да ям салата с маруля и домати... И днес за обяд реших да си направя една и да хапна малко риба... Само, че когато той видя какво искам да ям ии... с една дума побесня...
Започна да вика, да удря по масата и дори да ме заплашва.. Не искам да си спомням отново за това.. :-# Беше толкова близо до мен... Иии просто се чувствах приклещена... Никога не мога да седна да се нахраня като хората.. Постоянно ме кара да ям каквото той ми каже... Понякога направо стомаха ми ме заболява... Идва ми в повече... И когато се опитам да му го кажа той пак започва да вика и си мисли, че го прави за добро...
Не знам... Може би всичко е заради нервите му... Постоянно вика и заплашва... Предполагам е заради инцидента който се случи с чичо ми... Миналата година катастрофира и все още е в болница... Може би заради това е толкова избухлив... Не мога да говоря с него и не мога да му кажа нищо...
Та проблема ми е... Как да му обясня, че не искам да ям по толкова много.. Не мога... Накрая ще ида да го изповръщам в банята... Просто ми тежи на стомаха.. Пък и ако знаете как да му кажа по деликатен начин да си контролира нервите... Просто с него се чувствам в постоянна заплаха... :(
Баща ми има язва и сигурно от там му идват всичките паранои, че не съм била яла като хората... :roll: Попринцип много обичам да ям салата с маруля и домати... И днес за обяд реших да си направя една и да хапна малко риба... Само, че когато той видя какво искам да ям ии... с една дума побесня...
Започна да вика, да удря по масата и дори да ме заплашва.. Не искам да си спомням отново за това.. :-# Беше толкова близо до мен... Иии просто се чувствах приклещена... Никога не мога да седна да се нахраня като хората.. Постоянно ме кара да ям каквото той ми каже... Понякога направо стомаха ми ме заболява... Идва ми в повече... И когато се опитам да му го кажа той пак започва да вика и си мисли, че го прави за добро...
Не знам... Може би всичко е заради нервите му... Постоянно вика и заплашва... Предполагам е заради инцидента който се случи с чичо ми... Миналата година катастрофира и все още е в болница... Може би заради това е толкова избухлив... Не мога да говоря с него и не мога да му кажа нищо...
Та проблема ми е... Как да му обясня, че не искам да ям по толкова много.. Не мога... Накрая ще ида да го изповръщам в банята... Просто ми тежи на стомаха.. Пък и ако знаете как да му кажа по деликатен начин да си контролира нервите... Просто с него се чувствам в постоянна заплаха... :(