sadness81
12-01-2012, 20:47
Момиче само на 19 години съм, объркана, дори леко отчаяна, не знаеща какво точно да направи, за да е по-щастлива... (според околните съм хубавка, висока, слаба, умна)
Всичко започна преди 5 години. Бях една от популярните в училище, момчетата ме харесваха, повечето момичета искаха да са приятелки с мен.. беше малко като по филмите хаха, но се преместих да уча в друг град. Всеки ден пътувах, но не това беше проблема.. в това училище всеки гледаше само себе си, всеки беше подъл, лицемер, всеки беше с много голямо самочувствие, чувствах се много по-зле от останалите, макар че не се бях променила и момчетата пак си ме харесваха ( не че това е важно). Най-добрите ми приятелки, за които правех всичко, на които казвах всичко ми забиха нож в гърба, постъпиха по много ужасен начин с мен, само защото не исках наркотици или алкохол. Тогава останах сама .. с много познати. В училището ми беше много трудно, но не се предадох и най - накрая срещнах момчето, което ме приемаше такава каквато съм, без да ме кара само по дискотеките, без да ме кара да пия, да пуша. Разбираше ме, обичахме се, всичко беше идеално- аз помагах на него в трудни моменти и той помагаше много на мен. После започнаха проблемите.. техните не ме приеха, понеже той прекарваше повече време с мен отколкото с тях и все пак преодоляхме това.. той остана с мен, обсипваше ме с любовта си, но нещо се пречупи.. може би това, че аз се привързах още повече към него и той се уплаши, че едва ли не е завързан ( пък и негови приятели само го бъзикаха, че е мъж под чехъл.. само защото те не можеха да си намерят гаджета или пък ме харесваха мен), но в крайна сметка той се промени към мен. Още сме заедно вече 3 години, но от около половин година той е по-студен, по-различен.Хващала съм го да си пише с момичета, доста по-малки или такива, които дори не са от нашата страна и понеже съм толкова ревнива правех едва ли не скандал по този повод. Прекалено много го притискам, ревнувам и му се сърдя.. ако не звънне днес, ако не ми е казал лека нощ.. а това е глупост и така само го плаша и го карам да ме изостави.. а аз го правя само от страх, че ще го загубя,а и понеже е по-студен с мен ме е още повече страх, че не ме обича както преди, а много го обичам - той ме разбира, познава всяка една моя физиономия, всичко в мен. Иначе правя всичко за него.. много съм грижовна и прочие.
И така станах студентка първа година вече се виждаме малко по-рядко, но пак почти всеки ден. И наскоро отново, за пореден път му направих проблем, че 3 дни не ми е звъннал и да ме пита как съм,а той дори не иска да поговори за това, накрая каза че вече не ме обича толкова силно както в началото, но в същото време не ме и заряза.. не знам какво да правя, какво да мисля, как да постъпя, как да си върна чувствата му към мен, защото много го обичам.. има дни в които е много студен особено когато не съм си в моя град.. но има дни когато е мил, купува ми подаръци, гушка ме и прочие.. в същото време казва, че заслужавам нещо повече и че не ме обича както в началото, после когато премине скандала пак е мил, гушка ме, иска да е с мен, нарича ме с умалителни именца, както той си прави, но ето отново е студен и целувка за чао не може да даде.. еми супер объркана съм.. и знам, че съм много виновна и аз, но какво да направя, че да оправя нещата с него, не искам да го загубя??? Знам, че съм млада и ще срещам тепърва, но наистина го чувствам като най-близкото същество до мен, което ме разбира и приема такава каквато съм и с него мога да съм себе си, без да ми се присмива за нищо и така...
Всичко започна преди 5 години. Бях една от популярните в училище, момчетата ме харесваха, повечето момичета искаха да са приятелки с мен.. беше малко като по филмите хаха, но се преместих да уча в друг град. Всеки ден пътувах, но не това беше проблема.. в това училище всеки гледаше само себе си, всеки беше подъл, лицемер, всеки беше с много голямо самочувствие, чувствах се много по-зле от останалите, макар че не се бях променила и момчетата пак си ме харесваха ( не че това е важно). Най-добрите ми приятелки, за които правех всичко, на които казвах всичко ми забиха нож в гърба, постъпиха по много ужасен начин с мен, само защото не исках наркотици или алкохол. Тогава останах сама .. с много познати. В училището ми беше много трудно, но не се предадох и най - накрая срещнах момчето, което ме приемаше такава каквато съм, без да ме кара само по дискотеките, без да ме кара да пия, да пуша. Разбираше ме, обичахме се, всичко беше идеално- аз помагах на него в трудни моменти и той помагаше много на мен. После започнаха проблемите.. техните не ме приеха, понеже той прекарваше повече време с мен отколкото с тях и все пак преодоляхме това.. той остана с мен, обсипваше ме с любовта си, но нещо се пречупи.. може би това, че аз се привързах още повече към него и той се уплаши, че едва ли не е завързан ( пък и негови приятели само го бъзикаха, че е мъж под чехъл.. само защото те не можеха да си намерят гаджета или пък ме харесваха мен), но в крайна сметка той се промени към мен. Още сме заедно вече 3 години, но от около половин година той е по-студен, по-различен.Хващала съм го да си пише с момичета, доста по-малки или такива, които дори не са от нашата страна и понеже съм толкова ревнива правех едва ли не скандал по този повод. Прекалено много го притискам, ревнувам и му се сърдя.. ако не звънне днес, ако не ми е казал лека нощ.. а това е глупост и така само го плаша и го карам да ме изостави.. а аз го правя само от страх, че ще го загубя,а и понеже е по-студен с мен ме е още повече страх, че не ме обича както преди, а много го обичам - той ме разбира, познава всяка една моя физиономия, всичко в мен. Иначе правя всичко за него.. много съм грижовна и прочие.
И така станах студентка първа година вече се виждаме малко по-рядко, но пак почти всеки ден. И наскоро отново, за пореден път му направих проблем, че 3 дни не ми е звъннал и да ме пита как съм,а той дори не иска да поговори за това, накрая каза че вече не ме обича толкова силно както в началото, но в същото време не ме и заряза.. не знам какво да правя, какво да мисля, как да постъпя, как да си върна чувствата му към мен, защото много го обичам.. има дни в които е много студен особено когато не съм си в моя град.. но има дни когато е мил, купува ми подаръци, гушка ме и прочие.. в същото време казва, че заслужавам нещо повече и че не ме обича както в началото, после когато премине скандала пак е мил, гушка ме, иска да е с мен, нарича ме с умалителни именца, както той си прави, но ето отново е студен и целувка за чао не може да даде.. еми супер объркана съм.. и знам, че съм много виновна и аз, но какво да направя, че да оправя нещата с него, не искам да го загубя??? Знам, че съм млада и ще срещам тепърва, но наистина го чувствам като най-близкото същество до мен, което ме разбира и приема такава каквато съм и с него мога да съм себе си, без да ми се присмива за нищо и така...