true_story
01-09-2015, 05:01
Привет на всички!
Не бих казал проблем, просто ще споделя нещо, което няма къде другаде или на кой да кажа, не че ще ми олекне, но все пак.Та от няколко години ме привлича едно момиче, с което учихме в едно училище, още тогава изпитвах нещо към нея, но си имах приятелка и не исках да прецакам нещата и да нараня човека с когото съм заради хормона.Но след 4 годишна връзка разбрах, че приятелката ми е спала с друг и е продължавала да бъде с мен и да ме лъже..както и да е вече не сме заедно разделихме се съвсем цивилизовано, без скандали, без омраза.Но привличането към другото момиче си остана вече след толкова много години.. тя ми е супер добра приятелка излизаме си заедно, чуваме се редовно, осъзнавам, че явно това не е хормон и не просто желание за секс, има и нещо повече.На няколко пъти щях да и кажа в очите какво мисля, след като ми зададе въпроса - "Винаги съм се чудила, какво мислиш за мен?", отговорих и, че за мен тя е един страхотен човек, който много ценя и може да разчита на мен винаги, за всичко.Проблем и дилема пред които се изправям, е това, че тя вече си има приятел, не е онова свободно момиче, което можеше да бъде мое ако бях действал .. проблем също е, че познавам момчето, помагал съм му да взима изпити в университета и той много ме уважава.Тя ми споделя като на приятел, че понякога не е щастлива, карат се за глупости, вече сме на по 21 години, а той мислил и действал като 14 15 годишен.. понякога се вижда с него, понякога не, много такива разговори сме водили, но нещо се бунтува в мен.. Не съм такъв тип момчета, на които не им пука а чувствата на другите, мисля за това как той би се почувствал ако някой му открадне гаджето или по споко как аз бих се почувствал ако някой стори това с мен и то приятел.Чувствам се ужасно, дефакто аз обичам това момиче, не е желание за секс, искам да я направя щастлива, защото тя заслужава да бъде най-щастливото момиче на света, но уважението към момчето ме спира да действам, като примка която ме стяга всяка вечер преди да заспя.Все пак понякога преди всичко трябва да бъдем хора и да мислим за това как другите биха се почувствали, всичките ми приятели ме съветват "давай брат , изчукай ся бля бля ", но не аз не съм такъв тип момче .. просто не мога .. не съм в ред аз, че мисля така или света ни вече е толкова объркан , че сред простаците че чувствам не на място и това да си нормален и да мислиш за другите не е редно. Объркан съм. Искам просто да споделя с непознати хора, хора, които са някъде далеч и не им пука за това, и просто биха оставили мнението си по- долу. Лек и спорен ден желая на всички прочели това а и не само :)
Не бих казал проблем, просто ще споделя нещо, което няма къде другаде или на кой да кажа, не че ще ми олекне, но все пак.Та от няколко години ме привлича едно момиче, с което учихме в едно училище, още тогава изпитвах нещо към нея, но си имах приятелка и не исках да прецакам нещата и да нараня човека с когото съм заради хормона.Но след 4 годишна връзка разбрах, че приятелката ми е спала с друг и е продължавала да бъде с мен и да ме лъже..както и да е вече не сме заедно разделихме се съвсем цивилизовано, без скандали, без омраза.Но привличането към другото момиче си остана вече след толкова много години.. тя ми е супер добра приятелка излизаме си заедно, чуваме се редовно, осъзнавам, че явно това не е хормон и не просто желание за секс, има и нещо повече.На няколко пъти щях да и кажа в очите какво мисля, след като ми зададе въпроса - "Винаги съм се чудила, какво мислиш за мен?", отговорих и, че за мен тя е един страхотен човек, който много ценя и може да разчита на мен винаги, за всичко.Проблем и дилема пред които се изправям, е това, че тя вече си има приятел, не е онова свободно момиче, което можеше да бъде мое ако бях действал .. проблем също е, че познавам момчето, помагал съм му да взима изпити в университета и той много ме уважава.Тя ми споделя като на приятел, че понякога не е щастлива, карат се за глупости, вече сме на по 21 години, а той мислил и действал като 14 15 годишен.. понякога се вижда с него, понякога не, много такива разговори сме водили, но нещо се бунтува в мен.. Не съм такъв тип момчета, на които не им пука а чувствата на другите, мисля за това как той би се почувствал ако някой му открадне гаджето или по споко как аз бих се почувствал ако някой стори това с мен и то приятел.Чувствам се ужасно, дефакто аз обичам това момиче, не е желание за секс, искам да я направя щастлива, защото тя заслужава да бъде най-щастливото момиче на света, но уважението към момчето ме спира да действам, като примка която ме стяга всяка вечер преди да заспя.Все пак понякога преди всичко трябва да бъдем хора и да мислим за това как другите биха се почувствали, всичките ми приятели ме съветват "давай брат , изчукай ся бля бля ", но не аз не съм такъв тип момче .. просто не мога .. не съм в ред аз, че мисля така или света ни вече е толкова объркан , че сред простаците че чувствам не на място и това да си нормален и да мислиш за другите не е редно. Объркан съм. Искам просто да споделя с непознати хора, хора, които са някъде далеч и не им пука за това, и просто биха оставили мнението си по- долу. Лек и спорен ден желая на всички прочели това а и не само :)