Почнах да пуша поради две причини - брат ми пуши от много години, а и майка ми почина заради цигарите. Та ми стана любопитно какво толкова й е харесало в тях, че не ги е спряла, въпреки че е имала сърдечен порок.. И оттам ми хареса толкова много, че е имало дни, в които съм била адски депресирана.. И единствената причина да стана от леглото е била сутрешната цигара.. Сега гледам да ги намалям, но си имам кофти дните, в които пуша като комин.. Инак изтрая ли до 2-3 следобяд без цигара, нататък е лесно (особено ако не излизам никъде).
Инак.. за съжаляването, честно да ви кажа.. Не зная и аз дали съжалявам. Има си и добрите и лошите страни.. Е, лошите са повечко де..