Е след няколко дни не мога да кажа, че ми е по-добре, но поне вече мисля за нея, само като приятелка, дори, такава, която не се интересува въобще от мен.... Както и да е самотата си остава, а от нея няма бягане... Така, че благодаря на всички, помогнахте ми дори само като прочетохте тези думи. Понякога човек трябва само да бъде изслушан, но се случва и да няма кой да го чуе. За щастие поне споделих с вас, дори да сте напълно непознати, стана ми по-добре. Благодаря ви!!! Сега само аз мога да си помогна...