Не ги приемам навътре,а просто виждам нещата които се случват около мене и те са трагични,чуждата болка,никой не може да изпита,за бившата не ми дреме вече,просто исках да кажа,че оттогава почна всичко,така казано,душевното ми пропадане.
Със сегашната ми не ми пречи да поговорим,но както казах...СТРАХ ме е ...от това което ще ми каже и това което ще се случи,и явно самия аз предпочитам да съм в болка,и да знам,че съм с нея,отколкото да ме боли и да съм без нея.