Майка ми абсолютно никога не е доволна от мен, ама никога.
Все не съм изчистила както трябва, все не съм изкарала достатъчно висока оценка, все от мен нищо няма да излезе.
Накрая като си взех дипломата с оценка 5:50 в нея не ми каза: "Браво момичето ми!", а: "Можеше много повече!"
Постоянно ме критикува за всичко. Но най-много ме заболя когато преди няколко дни ме приеха студенка и тя каза: "Всеки на твое място щеше да се справи. Не си мисли, че си направила нещо голямо."
Баща ми побесня като го чу това и вдигна голям скандал. Каза, че няма право да се подиграва така с всичко което правя, защото съм положила доста труд, за да постигна всичко това. Накрая майка ми каза, че трябвало да ме приемат в друг университет, за да видела какво съм можела, само дето аз не искам да уча в друг университет. Тук искам да уча, а не да ходя там дето нея на времето са я скъсали и не са я приели. Омръзна ми да се мъчи да си изжвивява пропуснатите шансове от младините си, чрез мен. Това, че аз не искам да се занимавам с това, с което тя е искала не ме прави глупачка да му се невиди.