Здрвей, миличка.Докато четях постта ти, наистина много се натъжих.Знам, че не ти е никак лесно да се справяш с всичките проблеми, пред които живота те изправя, но няма друг начин.Именно, трудностите, са тези, които ни правя по-силни и борбени.

Така, че каквото и да се случва, никога те се оставяй да се носиш безметежно по течението.Докато ти самата не се предадеш, нищо не би могло да те откаже...

Знам, че думите ми не биха спомогнали кой знае колко.Все пак аз съм една непозната и шанса да те обнадеждя е доста малък.Опитай се, все пак да видш светлината в края на тунела.Искрено ти пожелавам баща ти да излезне час по-скоро от комата и ти да се успокоиш.

"Вярвай в трудните моменти, смей се когато решиш, лесно е да се откажеш, трудно е да победиш!"