Защото...и аз съм същата При мен се дължи на факта, че съм прекалено, ама наистина прекалино, чувствителна и приемам всичко навътре. Съжалявам за много неща от миналото и се научих да живея с тях, което не е добре, защото всеки ден се връщам отново и отново... Опитах да преодолея, но не знам...някак си не се получи и просто свикнах с факта, че с всяко събуждане и лягане аз съжалявам за нещичко от миналото...

Попринцип в подобно положение си изпада, когато си изправен пред дилема - да избереш едното или другото, ти избираш едното, нещата се развиват по един начин и след време започваш да се чудиш какво ли щеше да стане ако беше избрала другото...

Не знам какво да те посъветвам освен това: при започването на нещо ново в живота ти добре обмисляй действията си, мисли какво ще стане ако направиш еди какво си и какво ако направиш друго...