Уж очи които не се виждат се забравят по-лесно, но не е съвсем така, защото и аз тъгувам по бившия си приятел, а той е в София,няма изглед да го видя някога повече... но пуста тъга. От октомври си мисля за него, а каквато съм хамава и както се знам още бая време ще мине докато го разкарам от ума си.

Но, знай, че времето наистина лекува. Случвало ми се е година, година и половина да ми отнемат да забравя някого, но наистина да го забравя.
Вярвай и нека силата бъде с тебе. Наистина с повече време ще стане. Пожелавам ти само да не е година, година и половина, защото тва е много ценно време. (не следвайте примера ми, дечица )