Разбирам те наистина има моменти,които дори и да знаеш,че няма как да поправиш,пак се надяваш и се молиш,ама живота понякога ни поднася не изненади ами направо огромни кутии с болка и мисли,които не ти излизат от главата и които само те карат да се самоубвиняваш...Обаче да знаеш никога не бива да се предаваш,щастието идва при тези,които го заслужават и се нуждаят от него!Имай вяра в себе си и се радвай за това,което се е случило,а не за това,което е минало...Ако някое момче те нарани няма смисъл да се бориш и да страдаш,то,който си е свестен и разбран си е такъв,който не никога няма да бъде Някой ден и ти ще намериш това,което търсиш и аз много се надявам това да се случи.Успех!