В момента съм в същото положение,но го приех доста по-трудно от теб.Не само физически,че отслабнах,н и псхически ме нямаше никаква.Не можех да мисля,нямах желание за нищо.Само стоях и ревях...докато не видях,че така няма да стане и нищо няма да постигна.Дигнах се на крака и ... сега ми е гадно,но по-рядко и ако видя,че се сдухвам - търся някоя приятелка и излизам.Направи го и ти.Знам,че е трудно и това с пътя пред теб,който виждах,но не искаш да поемеш .. гадно е,но е по-добре,ако поемеш по него.Няма да ти лесно като начало,но после с времето нещата ще станат по-лесни и няма да усещаш празнотата толкова много.Ако имаш желание да поговорим,защото наистина те разбирам - пиши ми лично и ще ти дам скайп.Успех!