Трудно е.Иска се воля и сили,и също и добри приятели,които да са до теб и да ти покзват обичта и подкрепата си.Когато се сещам за своите и ми олеква,защото вмомента и аз преживявам една раздяла,и то от дълго време.Но хубаво е накрая да си останете поне добри познати,много е гадно после да се мразите или нещо от сорта,запазете хубавите мигове и си простете,ако можете.