ми някак си не върви да тръгнеш да плачеш примерно пред хора, които не са ти близки. в такава ситуация веднага ще последват въпроси от сорта на ''какво ти е'' и т.н. от хора, на които не им пука всъщност какво ти е, а само искат да разберат, щото са селските клюкари да кажем, и после ще го раздухат насам- натам. ;д аз също предпочитам да крия отрицателните си емоции и определено бих предпочела, ако някой път ми е адски гадно, да си плача вкъщи, вместо който и да било да разбира колко не ми е добре. предполагам, че го приемам като 1 вид показване на слабост.