Разбирам те. И аз съм така горе долу и това с хобито и др неща не помагат. Май наистина само времето може да лекува. Единственият начин е да стискаш зъби на болката, да не го виждаш. На колко год. си? Може би ти трябва професионална помощ - психолог. Тия неща дето тук предлагат съм ги правила и не помагат. Само не съм си хващала друг, понеже и аз като теб не искам др да ме има. Не знам какво да ти кажа. Аз съм така от половин год. и не ми е минало. Ама недей се отчайва де. При теб може да е по-добре. Не всички са загубени като мен Ама така както си описваш състоянието, знам за какво говориш. Според мен е добре да кажеш на родителите си и да се срещнеш с психолог - в училището ако има например или др. Не виждам др изход от положението. Естествено изключваме самоубийството. Това е най-голямата глупост, която може да се направи. За мен има два начина - оставяш се на времето да затече и да отмива полека болката ти или моментално се срещни с психолог.