Не мисля, че общуването с майка ми е пълноценно. Пием кафета, да. Предпочитам да съм далеч обаче. Рядко намирам подкрепа и заинтересованост за нещата, с които се занимавам.
Чуваме се често през деня, за да знаем как е другата. И дори да не съм добре казвам, че всичко е наред. Не мисля, че ми е достатъчно да ме попитат нахранена ли съм и в колко трябва да се прибера.
Така е, далеч сме една от друга и това е от безкрайно много време