^^ Обаче, когато се окажеш "прецакан" от няколкото достойни приятели, които имаш и в един момент се усетиш, че хората наречени "родители" нито се държат като такива, нито ги чувстваш като такива, остава да продължиш заради самия себе си... което не е достатъчно.
Живееш заради хората, на които осмисляш живота, защото си им нужен, както и те на теб... изгубиш ли ги - губиш всичко, включително и смисъла.
(Не ме бива да го обяснявам като хората...)