Имам голяма уста и никаква мярка.
Обичам да вбесявам хората и после да се правя, че нищо не е станало. Радвам се, че все още се намира кой да ме търпи.

И, ЕСТЕСТВЕНО, плановете се объркаха в кажи-речи последния момент. То нямаше просто как всичко да е толкова хубаво. Ебати хиените долни, всичко е резервирано, КОГА успяха?! Все тая де, и друго място сме си харесали, тъкмо там не съм ходила от детските си години. При повечко късмет и липса на лешояди, тоя път ще има свободни места. Дори и да е заето, пак няма да има празно, 'щото има още една възможност, ама чак края на август. Не че не ме блазни идеята на рождения ми ден да съм далеко от тук, опъвайки моШно кълки на някой шезлонг, както миналата година, ама... Не си е особено оферта, края на август е студ и мраз.

Ии, да му се невиди, няма топла вода, а тъкмо се бях наканила да мия съдовете.

Днес ми е много бъбриво.