ех начи, знаете как да ми убиете самочувствието

мойто момиче е на село, деа.. даже не са мноо сигурни нещата.. ама пък държи на мене, не е като да не е.. мила е, около мене е сякаш.. на 3 кафета - супер жива.. колкото пъти прекратявахме контакт, все се срещахме някъде, където шанса аз да видя познати е минимален... и подновявахме контакт.. и след всичко, което е преживяла в семейството й.. аз трябва да съм до нея, защото за нея съм един от малкото приятели.. а сме говорили по темата за повече от приятелство.. и което каза е, че й трябва малко време... малкото време мина, сега като се видим ше й обясня всичко, ше й кажа каквото имам да й казвам и... дано се получи
не искам съвети, мили думи, надъхващи речи и още по-малко искам да се свързва бог с мене, щото махам глави
