Направо не знам какво ми става........толкова много искам да съм с него.Нищо друго не искам.Нищо друго не ме интересува...само за него мисля постоянно.И най-лошото е,че няма да сме заедно...знам го,но дълбоко в мен все още има надежда.Не знам защо...просто не мога да продължа напред...да загърбя това,което стана.Става ми толкова тъжно като си помисля,че аз ден и нощ мисля само за моментите ни заедно,а за него едва ли не нищо не се е случило.Осъзнавам,че до голяма степен съм се филмирала обаче не мога и не мога да си изкарам тоя филм от главата.Не,че нямам приятели,с които да споделя,но прососто тъпча на едно и също място и просто искам да чуя съвети и от други хора..........Благодаря на тези,които го прочетоха