Няма думи да опиша как се чувствам..прекалено странно е дори за мен самата..има голяма разлика между това което е той сега и това което беше вчера..все едно непознат стои срещу мен..не е онзи с когото си писах снощи..гадно е че освен писане по скайп друго не можем да направим..3000 км. е голямо разстояние..и ни разделя,МАМКА МУ..
Искам си го,какъвто беше..искам човека,с който си пишех по 3-4-5 часа по скайп..с който се чувствах като нова,едва ли не..
Имам нужда да се махна оттук за известно време..да преосмисля всичко..утре ми предстои важно изпитване,а аз не моа да се съсредоточа да си науча,за да изкарам добра оценка..защо се впрягам след като не го познавам толкова доре,колкото би се очаквало,щом страдам толкова от неговото безразличие..

Пфф дано не прочете тва,че ще погледне с други "очи" на мен..

Някой ако може да ми даде съвет как да спра да мисля за него..момче не мога да погледна вече...виждам само него..