Цитирай Първоначално написано от waller12345
А някой, дали ще ме попита имам ли тази смелост... след всичко случило се да отида и си кажа к'вото ми е на ума. Може би, ти си имал смелоста, но аз я нямам... А и имам малко срам, което не мога да го преодолея

Някъква мисъл винаги ме води към първото... Да не й казвам нищо и да си продалжа така както до сега съм продължил, скучно време винаги, самотен и така

Някой други мисли ме карат да се откажа, не съм ги написал, но да си кажа - тя ми нямаше никакво доверие.

Явно няма да я забравя никога, щом всеки казва, че първа не се забравя, дано поне малко ми олекне...

Има и друг проблем, аз друго момиче не мога да си харесам, представяте ли си...? Закво ли е така, дано всичко се оправи, защото ако продалжава така ще си остана самотен
За много неща грешиш.На 21 съм и мога да ти кажа няколко неща със сигурност.Първата любов СЕ ЗАБРАВЯ.Това че ти е нямала доверие нз може би не си й показъл че може да ти има, но може и просто да я е било страх да не я нараниш ( както при мене ).Да продължаваш по този начин няма смисъл - накрая сигурно ще си теглиш куршума щото си отчаяно саднат А за смелостта няма такива неща като "нямам смелост", "срамежлив съм" и т.н...Все пак сме силния пол.Бъди мъж и толкова.Като и признаеш ко ще стане ? Или ще се съберете или ще те отреже.Ако се съберете - евала, но ако те отреже поне ще знаеш че няма какво повече да направиш и няма да се тормозиш.Да гадно ще ти е но с времето ще свикнеш и ще го приемеш.Няма какво друго да стане просто