У дома съм си. На компютъря :Д наще спят... така че се разбираме кво. Аз не им преча сега да спят после те няма да ми пречат.. ще се наспим и така Неска викам на майка ми- абе тука една бабичка ми даде един шоколад. Беше супер чувствено. Стоях си на пейката и си играех с едни магнити топчета... а една бабичка, която 30мин стоя до нас, дойде и вика- аз много обичам млади хора, затова ето ви по един шоколад. На 90 годишна не се отказва. Аз съм на 95.
И извади 4 шоколада за всеки точно по 1. И никой нищо не каза, аз казах само честито и едно мерси. И тая бабичка ми сервира коктейл от трогателност, тъга и лека доза страх. Сърбах от него цял ден до вечерта.
Та прибирам се и разправям на майка си- една бабичка ми даде шоколад.
И тя вика- о не го яж, има много натравяния?!??! wtf... защо ще ни трови тая бабичка в последните си мигове живот...? А?