Преди 7 дни моя тати почина .... Толкова ми липсва,не успях да му кажа нито думичка... Яд ме е на себе си,че никога не му казах колко много го обичаш.Яд ме е за всичките караници с него.Само,ако можех да върна времето назад .. Боли ме,много ме боли.Нямам на кого вече да кажа " тати " . Обвинявам се,че не му казах колко го обича,че всъщност ме е научил на много повече неща отколкото той и аз сме си мислили. Изпитвам страх,че може някой друг мой близък да почине,много ме е страх... Страх ме е за мама,страх ме е за брат ми. Просто имам чувството,че ще се побъркам. Как се очаква да продължа напред? Как се очаква да се прибера у дома и да не чувствам тази празнота,да не се натъжавам? Боли ме,че никога не показвах чувствата си към него ... Знам,че никой от Вас не може да ми помогне,но просто имам нужда да си излея душата ................