1. Философско направление, което отрича обективната истина, а признава само практическите резултати като критерий за обясняване на философските идеи.
2. В историята – направление, което излага събитията като низ от факти, без да ги обяснява от гледище на обективните закони на историческото развитие.
• прил. прагматичен, прагматична, прагматично, мн. прагматични. Прагматичен ум.
• прил. прагматически, прагматическа, прагматическо, мн. прагматически.