Изключително безразлично ми е.
Щом дори за недоспиването и ученето не ми дреме, значи не е на добре.
Ама то ми писна да ме разиграват, просто ми писна.
Даже и за това не ме касае особено много вече, чувства се преживяват, ама тва унижение няма да го преживея скоро.
Бахти, като празна гара се чувствам, връща се като му е кеф, когато не му е го няма, ама гарата седи и си чака.
Как ли пък не.
От тук насетне аз ще съм важна, не сульо и пульо.