Физически скапана съм. И апатия, ааааадски много апатия. Липсва ми онова чувство, което приятелите ми ми носеха преди. Усещането за... вкъщи и за вкорененост. Искам тук и сега да е тук и сега и да го искам, и да го чакам. И една диня не бих отказала, бтв. Дали съм си повЕрвала прекалено или е нещо друго... но искам да не се чувствам сякаш думите ми са усилие.