От нашия клас има едно момче, на име Фуркан. Той иска да стане самолетен нещо си там, не го разбрах, но мисля, че е важно. Та знам, че не ми влиза в работата, ама да му кажа ли или не. Много обаче ме дразни като ми говори.
-Аз ще ставам Самолетен инжинер, аз съм роден за това и прочие.
А оценките му по математика са 5,4,3 май още само двойки не изкарвал. Да не говорим, че той общо взето по всико е с "хубавите оценки", но да чукаме на дърво, че тези фикс идеи никога няма да ме застигнат.

Да бъдем реалисти. Ако е грешка да му казвам. Кажете как да се успокоя и просто да не избухна някой ден и да взема да му го изръся в лицето. При което той ще се разреве, всички ще застанат разбира се зад този чийто мечти са разбити и ще ме игнорират месеци на ред.

Какво да правя, срещали ли сте такива хора на живо.

А най-лошото- седи до мен