Чудя се до кога ще издържа? Не разбирам защо и как започнаха да ме дразнят толкова хората около мен. Чак се чудя как съм излизала толкова време с тях. Даже вече не им се ядосвам на глупостите, просто стоя и си наблюдавам отстрани. Определено се чувствам по-добре като съм с по-малко хора около себе си, пък най-добре ми е да съм си сама. За какво са ми хора, като имам куче. И пак с 200 неща трябва да се занимавам, а нито едно не представлява интерес за мен. Майната му. Спира да ми пука. Скоро ще си почивам от всичко. Хубавото е, че свикнах да не допускам никой да ме занимава с глупостите си. Ще си се кефя на днешния уникален аутфит и това е. Любимите ми дънки, тениска и сандали винаги оправят положението. Мда, в дрехите е истината. Те винаги помагат да се почувствам по-добре.