Става дума за момче което си идва в България за 2 месеца годишно, а през останалото време живее в Германия. Миналото лято много не ми допадаше, но пак го харесвах, въпреки че ме дразнеше доста, а тази година така се влюбих в него и той също в мен. За съжаление го харесвам, обаче не си признавам, въпреки че и той ме харесва. От глупост казах, че не изпитвам нищо към него, защото приятелката ми го мисли за много голям за нас( тя е на 12, аз на 13, а той на14). 15 см по-висок от мен е. Тази година седим по-близо един до друг, той уж на шега все ме прегръща или да ме бутно по ръката като сме седнали. Харесвам да съм с него, защото през останалото време без него се чувстваш ужасно, защото започват да ме боляг гърдите, тъпа или остра болка и не ми се прави нищо. Като цяло, когато съм с него нищо не ме боли и се чувстваш прекрасно и усещам, че мога да му имам доверие и знам, че ще ме защитава, а когато съм сама се чувстваш депресирана. Тъжна съм и плача от обиди или нещо подобно.
Дайте ми съвет как да продължа, не искам той да се влюби в друго момиче и да ме остави.