И ние решихме така, но някак..как да се изразя..аз имах какво да губя, а той - не. Имах причина, заради която дда остана в града в който живеех и той дори наистина искаше да дойде и да се установи тук, но ме разсейваше и го знаеше. За него по-важно се оказа бъдещето ми, отколкото "ние" и до някъде беше прав, а и сега осъзнавам, че не само това беше причината. Той държеше о толкова на мен, че знаеше, че ако остана с него можах да пострадам, а това той не можеше да си го позволи и предпочете той да страда.., но се чудя, осъзнава ли, че бих предпочела да пострадам бъдейки до него, отколкото без него..