Спомените са единствено нещо, което вече сме сторили и техното съществуване по своего рода е начин да се поучим от грешките, които са страшно бреме за онези, които не могат да ги разберат, а са полезен урок за разбралите, поради щото мисля, че спомените не трябва да тежат, а трябва да засилват стремежа ни, а не да ни спъват.
Всяко спъване е крачка назад и загубено време, което после става на спомен.