Честно казано колкото и да се поставям в положението, което описа авторката, някак си знам, че ако сега кажа, че ще направя едно, то тогава ще направя нещо съвсем различно. Колкото и да мислим и преценяваме сега, това не може да се сравни с действителната ситуация. Може би не бих удряла шамари, нито бих предприемала наказания. От опит, който са ми прилагали моите родители знам, че нито боя, нито конското помага, до тогава докато не накараш детето само да се осъди за постъпката си. Имало е моменти, когато съм предпочитала един шамар, пред това някой от родителите ми да не ме поглежда, или пред един празен поглед. Но все пак всичко е до детето, ако то няма някъде вътре в себе си чувството наречено морал, то няма да се трогне от нищо.