Чакайте, чакайте, чакайте.

Осъзнавате ли какво правите? Съжалявате някакво момиче, дето се навило да духа на приятеля си, и той, съвсем ясно, свършил в нея. Какво, гнус ли я е? Като я е гнус, да не му е духала.

Не може да духаш и после да се правиш на непорочна дева, дето едва ли не била изнасилена. Нито можеш да ми спечелиш съжалението, нито да ме накараш да повярвам, че хващането за главата е било някакъв хардкор насилствен акт. И аз съм го правил. После се гушнахме и смяхме глупаво, не си раздавахме шамари и юмруци.

Почвам да се съмнявам, че въобще момчето има някаква вина. И на мен да ми реагират така, сякаш съм ги изнасилил, и азе бих се ядосал. Егати и хормоналните истерии дето имате.