Цитирай Първоначално написано от M216 Виж мнението
Много тежки мисли ще изкажа ако навлезем в темата, но да кажем, че съм достатъчно разочарован от живота, за да искам да го причиня на други.
Помисли само - бебето се ражда и започва да плаче - това от хубаво ли е? И така - години наред. За мен болката няма компенсация. Не бих се подложил на болка в името на каквото и да е.
Да не говорим, че за хубав живот се искат много пари и грижи. Е, аз за себе си не мога да се грижа, а какво остава за друг.
Не ми е приятно, че са ме карали да ходя на детска градина, на училище, после университет, после евентуално цял живот трудов лагер, за другите неща въобще и да не изброявам. Знам, че сега е по-лесно от преди, но все пак не искам.
А пък през какви препятствия съм минавал и колко пъти е трябвало да полагам нечовешки усилия, за да остана жив и здрав, въобще не ми се говори. Защото сега можеше въобще да не пиша тук, а да живея на улицата бездомен някъде 2-3 години докато мизерията ме убие. Особено както родителите ми са ме зарязали и не говорят с мен от 10 години.
Пич, много съжалявам, че не говориш с родителите си. Не знам какво се е случило, че да не си говорите, но каквото и да е то - разбирам защо не искаш деца. Страхуваш се от нови трудности, искаш да си почиваш от живота, искаш спокойствие. И моя живот е доста сложен, но не бих се лишил от удоволствието да създам живот и да дам всичко от себе си за него. Не се предавай, почини си няколко години, порадвай се спокойно на живота, ако можеш, и действай по въпроса! Дай на детето си това, което на теб ти е липсвало при твоите родители. Горе главата, момче!