Малка грешка
и сякаш-завинаги!
Злобна смешка,
а мислите, подмина ги!

Миг изтече,
а беше вечност,
мъртъв се свлече-
отровна течност!

Нож в сърцето,
но няма кръв!
Ужас по лицето,
просто блъф!

Притворени очи,
плаче времето,
но без сълзи,
не посява семето!

Тъгата се страхува,
не била е толкоз властна,
любовта-робува,
отново нощ-безстрастна!

А беше душа,
летеше като птица,
за художник "суша"
захвърлена скица!

Всичко свършва,
за да почне наново,
пак се скършва,
за гибелта готово!