Чудих се къде да пусна темата, но накрая, очеизвадно, реших тук. Искам просто да споделя едно есе на една съученичка, което... от което тотално онемях. Началото. Края. Enjoy! xD xD xD
Не се спираше пред нищо и имаше сърце от лед. Не чувстваше ни радост, ни болка, нито мъка и тъга.
Правила