
Първоначално написано от
Blab
Не можеш вечно да стоиш на едно място обърната назад към миналото. Боли, а и нищо не се променя така.
Едва преди месец разбрах какво значи изразът "под нивото ми са". В гимназията не си харесвах класа, но не умея да се преструвам. Така е и сега. Попаднах в среда, в която повечето са по-елементарни отколкото някога съм си представяла, че може да бъде човек. Не издържах и прекъснах. Просто не си струва да се правиш на такъв, какъвто не си. Може би често биваш наранен, бидейки откровен и истински, но цената си струва пред това да водиш маскарада.
Само ти можеш да си помогнеш. Следва клише - слушай сърцето си! Излишно е да се злобиш, както и да се обграждаш с елементарни, не-по-вкуса-ти хора. Направи това, което ще те освободи и ще можеш отново да бъдеш себе си.
-----
бля-бля... като никога спя, та 2 не виждам...