Родителите ми не са се бъркали при избора ми на професия. Даже напротив, помагаха с каквото могат. Свиваше ми се сърцето само когато познати питат майка ми "Ами къде смята да учи?", при което ми се изправяше косата "Добре де, ами какво толкова им обяснява? Какво ги интересува? Като ме приемат, ще се похваля! Ами ако не ме приемат...срам и подигравки!"
Дядо ми само мина в опозиция, подхвърляйки ми настойчиво да се ориентирам да кандидатствам в СА. Отрязах го, че ако ще отбивам номер с висшето, то по-добре да не се харчат пари за една диплома.