Robe, ние се чакахме година и половина, но реално бяха 9 месеца, защото останалите 9 бяхме разделени чисто физически. Сега от моята си позиция разбирам, че е било може би малко късно, но той не смята така. Казва, че такова опознаване ни е било нужно, за да се доверим 1 на друг. Аз се боях от хиляди неща, знам че и той също. Връзката ни вървеше по 1 начин и ме беше страх да променя посоката й. Неизвестното е интригуващо, но и плаши. Аз бях уплашена. Не от него, не от самия секс, а от промяната, която неминуемо ще стане. Да, промяна имаше. И хубаво, и лошо. 4 години сега караме така и мислим за друга промяна съвсем скоро. Искам я от 2 години. Това е най-голямото ми желание към момента, но ме е страх. Не знам дали промяната ще е добра или не. Боя се до мозъка на костите си, а едновременно с това го искам много. Е, така беше и с първия секс. Знам,че човек който не опитва да прави нови еща, не се развива, но......трябва да преодолее себе си. На някои хора им е нужно 2 дни, на други - 2 години.