Загубих и тази "игра"...

Направих своята грешка,
не си заслужаваше тя никак,
та заради нея се чувствам
като най-обикновена пешка
в тази тъй проста уж игра.

Но аз не искам да съм слаба
искам да бъда царица,
да мога да правя нещата сама.
Да управлявам живота си,
да бъда по-важна за него сега.

Да помоля за прошка съвсем тихо
и да чуя тъй чаканото-да.
Да се усмихна някак по детски-наивно,
че ще получа капката щастие сега.

Но ми се стоварва цялата мъка,
че съм просто молещата се сама
на някаква безчувствна стена,
която ме поглъща като гладна ламя
и отнема ми от лицето деня.

Всичко става страшно и мрачно
чувам някой тихо да прошепва
като за последно сбогом,
нещото за тази игра най-страшно.

Шах и мат-а сега какво...
Нищо нали... Просто съм победена...
Но за мен не беше обикновена игра...


Чакам коментари