Не завиждам, по-скоро ме подтиска мисълта че едва ли някога ще мога да разбера пътищата, по които протича жалкото ти подобие на мисъл. Всъщност принципа ми е ясен, но пък еволюцията на това толкова изродено гледище за света ми е непонятна. Съмнявам се че дори бих искал да ми е понятна, което е крайно нетипично за мен, понеже обичам да дълбая мисловно във всичко, без значение колко отвратително е.
За другите не бих казал същото защото и аз съм бил някога по същите пътища.
Последно редактирано от DoctorSatan666 : 06-15-2015 на 20:48